Bitácora de noticias e opinións sobre a actualidade de Carballo

lunes, marzo 20, 2006

Reflexión


Del último número de “A Matrácola”, boletín comarcal de Galiza Nova de Bergantiños (marzo de 1936 2006):

"... xa hora de decir que Galiza será forte en España cando se negue a falar castelán e fale fortemente a súa lingua. Un galego pode falar o casteán co mesmo interés co que fala calquera outra lingua estranxeira; pero en canto un galego fale o castelán como lingua propia deixa de ser galego sen que por eso chegue a ser castelán.

Así o deixou dito, van aló xa máis de cincuenta anos, o ilustre Castelao, para reivindicar e loitar contra unha evidencia que tamén hoxe non deixa de ser unha realidade."


¿Nos expulsarán? ¿O nos concederán permiso de residencia?


11 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Por mucho que les pese:
“Galicia sigue siendo para nuestra vida el centro de la Humanidad, como España es para nuestro espíritu el centro del Universo”.

20/3/06 14:49

 
Anonymous Anónimo said...

Lo que más me j... es que muchos de ellos no saben dónde tienen la mano derecha (la izquierda sí porque le dijeron que es la del puño que se levanta). Eso sí, mucho gallego, Galiza, patria e nazón.
Ahora han de estar calladitos y sin alborotar pues tienen la suerte de vivir en yuppilandia. ¿Qué les queda? La matraca del idioma asoballado. E dalle.

21/3/06 20:55

 
Anonymous Anónimo said...

Gratas sorpresas leva un de cando en cando, e desta volta leveina eu despois de ver que, a pesar das eminentes diferencias ideolóxicas entre nós, os amigos de Carballo Dixital tamén visitan a páxina web de Galiza Nova. Grata sorpresa, certo é.

Ben, quixera, pois, se se me permiten, facer unhas observacións á noticia que facedes e aos comentarios até o de agora publicados:

1-. Ten o seu estilo o da data, si señor, poñer e tachar a data do 1936. Pero quizais desde certas posturas ideolóxicas hai datas que non se deberían lembrar. Non foi o nacionalismo quen provocou os acontecementos de 1936; por se alguén non o sabe ou non o quere saber, a Guerra Civil española produciuse polo alzamento da dereita española. Quizais non sexa a dereita actual quen deba andar lembrando a data de 1936.

2-. "Nos expulsarán?" Ben. É tamén unha fermosa ironía. Eu prefiro lembrar que o pobo galego sempre foi un pobo hospitalario... En calquera caso, evidentemente, ningún nacionalista anda pedindo a expulsión de ninguén, nin por motivos ideolóxicos nin lingüísticos nin de ningunha outra caste. Admítense todo tipo de bromas e ironías, pero que despois non se pretenda dicir que somos nós quen facemos determinadas afirmacións.

3-. "Caladiños e sen alborotar". Ben, eu non concordo. O nacionalismo vai seguir a loitar por este país, independentemente da situación do goberno. Xa que lestes A Matrácola, puidestes ver que a primeira páxina fala do tema do transporte, que será o motivo da próxima campaña de Galiza Nova, que se presentará en breve,e polo cal loitaremos. Así como tamén aínda se segue a traballar por reivindicacións históricas, tal é o caso da autovía gratuita. Para nós o poder é un medio máis para chegar aos obxectivos e non o obxectivo en si mesmo. O noso carácter reivindicativo non vai decaer.

4-. "A matraca do idioma asoballado". Ben, sen comentarios. Para alén do ton despectivo, a realidade histórica das linguas deste país é a que é.

Agradezo moito a oportunidade de poder expresarme neste seu espazo, e gustaría dicir tamén que me parece triste que haxa comentarios tan absurdos e pretendidamente despectivos como o anterior ("non saben onde teñen a man dereita"...). Creo que se desacreditan por si mesmos.

Unha forte aperta.

Vítor Recarei
Responsábel comarcal de Galiza Nova de Bergantiños

22/3/06 13:12

 
Anonymous Anónimo said...

Estou de acordo en que o terceiro comentario é improcedente e gústame o tono da túa resposta. Pero sen embargo fáltache un punto "5". Falas de accesorios pero non entras no "quid" da cuestión:

¿Un galego castelán-parlante non é galego? ¿Cómo podes dicir e xustificar iso? A min paréceme un disparate que ben merece unha cantas ironías.

22/3/06 14:01

 
Anonymous Anónimo said...

"un galego castelán -parlante..."
Pois claro que non é galego. Xa o deixaron ben claro na revista da que falades. ¿qué pretendedes agora os de CD, que adornen o dito?

Por activa e por pasiva, ca sua actitude de exclusión do castelán, a nula utilización do mesmo e a imposición do galego ós demáis demostra cal é a súa postura radical. Eu escribo esto en galego por seguir na mesma lingua. Tamén o facería en castelán. ¿faríades vos o mesmo?
Amigos, o que estades conseguindo é "cagala". O idioma non só é voso. Impoñendoo e normativizando de tal xeito que se alonxe cada día máis do que fala a xente que sí é galego parlante (de sempre) provocades comentarios do xeito "estou hasta o carallo deste galego normativo e dos que o falan".
¿Non tedes escoitado este tipo de comentarios? Pois tomade nota.

23/3/06 14:17

 
Anonymous Anónimo said...

Los del PP sois otros petardos con lo del idioma. Y la mayoría de vosotros no os creéis ni papa. Lo utilizáis de cara a la galería pero, lejos de micros y cámaras, habláis en castellano. Touriño y compañía idem. ¿en que idioma se dirigen todos estos a sus hijos? Me gustaría saberlo.

No me refiero a los políticos de pueblo, que suelen dominar el gallego, sino a los jerifaltes de la xunta (antes y ahora). Alguno habla tan mal el gallego que parece...no quiero insultar.
¿A qué viene esta comedia? ¿En Galicia no se puede usar el castellano? Cada uno que hable en el idioma que le dé la gana y punto. Si gastaran más dinero en bajas de maternidad, educación y sanidad estaríamos mejor.

23/3/06 14:31

 
Anonymous Anónimo said...

"estou hasta o carallo deste galego normativo e dos que o falan"
"¿non tendes escoitado este tipo de comentarios?"

Pois seguramente non.
Os nacionalistas son tan endogámicos que só se relacionan entre sí. O círculo rexeita a todo aquel que non siga o catecismo. Vemos que se moven en grupos coma bandadas de paxaros. Pouco a pouco gañan adeptos e contáxianse dos nacionalismos ricos que, a pouco tardar, deixarán de pertencer a España. Amósanlles á xente nova un xeito de ser nacionalista que pouco ten que ver co marxismo leninismo que predicaban: ós vascos e cataláns vailles ben, teñen cartos, son ricos, por ser nacionalistas, pedichóns. Nós estamos asoballados por non falar galego, por non considerarmos unha "nazón". E por riba, somos pobres. Co que mola ser rico...
Seguide mirando todo en cash e importando modelos capitalistas. O seguinte paso será: imperialistas que falan galego frente a imperialistas que falan outra lingua.
¿É tan forte o nacionalismo que consigue xuntar en Galeuscat ós fascistas de ciu e pnv co bloque nacionalista galego? A min que mo espliquen...
Ten razón o que di que moitos non saben onde teñen a man dereita. A lástima é que, cando o aprendan, igual é tarde.

23/3/06 21:04

 
Anonymous Anónimo said...

Xa que logo, ben certo é que faltaba un importante "punto 5", como por aí se reclamaba, e dende logo non vou ser eu quen escape ao debate nin á dialéctica.

Quen é galego? Ben, dende logo, non me corresponde a min dar credenciais de identidade (cousa que, por outra parte, si fan outros, como os lexisladores que decidiron que no meu documento de identidade poña "Nacionalidade: española", sen mo preguntar).

Como teoría de fondo, eu defendín sempre, e así o seguirei defendendo, que é galego quen se sinte tal. Non serei, pois, eu, quen lle negue a galeguidade a quen tal a pretenda.

Quizais o problema vén moitas veces da excesiva literalidade con que se toman as cousas ou, tamén, da estreiteza de miras que a unha determinada cuestión se lle aplica, neste caso por obcecación ideolóxica.

Dende o nacionalismo sempre defendemos a existencia dun pobo común na Galiza, e reivindicamos este feito pola existencia de numerosos vínculos de unión, sendo un dos máis fortes, sen dúbida, a nosa lingua, mais non o único.

Somos uns radicais por defender isto? Eu penso que non. De feito, non somos os únicos que defendemos os vínculos que crea o idioma, cousa que fan, por por un exemplo claro e próximo, os que falan da hispanoamérica: o vencello que os une, ademais dunha historia truculenta de imperio, conquistas, e exterminio de pobos indíxenas, é a lingua. E a ninguén parece molestarlle.

Sen embargo, por algunha especie de complexo noso, cando aquí reivindicamos e defendemos a nosa lingua como vínculo de unión, semella que estamos atacando a alguén, eu aínda non sei o porqué.

Que quere dicir Castelao coa afirmación que xerou todo este debate? Pois precisamente iso. Que a lingua é un elemento definidor do que somos, guste ou non guste. E deste xeito, igualmente, quen renuncia a parte do que é, tamén perde parte da súa propia identidade (por poñer unha comparación absurda: quen por entrar nun grupo de amigos determinado cambia o seu xeito de vestir para asemellarse aos demais, non deixa de ser el, pero dende logo cede parte da súa personalidade).

E isto, mal que nos pese, é o que está facendo moita xente. Deixando parte da súa vestimenta (a fala) para poder relacionarse con outros, deixando atrás así parte da súa identidade.

Quen fala castelán pode ser galego. Para min si, volvo ao comezo, para min é galego quen se sinta tal. Mais non deixa de ser un galego que renega a unha parte de si, el saberá porqué.

24/3/06 17:20

 
Anonymous Anónimo said...

Á marxe do "punto 5" que, certamente, se cadra non estaba demais, ao longo dos outros comentarios si hai algúns detalles que gustaría de opinar, se me é permitido.

a) As lecturas parciais non son recomendables. Escolleuse un fragmento do artigo para atacalo, facendo unha lectura parcial e interesada do seu contido. Aínda así, resúltame paradoxal que se fagan certas afirmacións. Por exemplo, cando se di "nos expulsarán?". É paradoxal porque precisamente Castelao foi un dos obrigados a exiliarse por pensar o que pensaba e dicir cousas coma esta. Non foi exiliador senón exiliado. E por certo, quen estaba entre os que o mantiveron no exilio? Fraga non estivo no goberno franquista que obrigou ao amigo Castelao a vivir fora os últimos anos da súa vida? Por certo, como tivestes a ben incluir un enlace á Matrácola, recomendo a lectura completa do artigo de referencia que, entre outras cousas, tamén fai afirmacións que intúo compartidas por todos, como aquela do propio Castelao, "a superioridade non está no idioma que se fala; está no que se sabe, no que se di e no que se fai".

b) A coherencia ideolóxica e a perdurabilidade das linguas. Plantéxase nun comentario se eu falaría castelán con alguén que me falase castelán. Ao mellor, non o sei, algúns dos que se agochan tras nomes anónimos coñécenme, ao mellor non. Para informar, dicir que, cousas da vida, toda a miña experiencia profesional foi cara ao público (hostalería, comercial, e agora mesmo nunha oficina de atención ao público) e debo dicir que a miña coherencia lingüística nunca me imposibilitou entenderme con ninguén. Sempre me expreso en galego, salvo cando a persoa que teño enfronte non me comprende. Nese caso intento facerme comprender na lingua que poidamos compartir, xa sexa o castelán, se abonda, ou os meus malos francés e inglés, se valen de algo. Igual que faría un madrileño ante un inglés que non comprendese o castelán, ou un parisién ante un galego que non dominase o francés. Supoño que todo radica na cordura e na boa vontade. Eu, polo de pronto, nunca tiven problemas por isto.

c) Sobre a normativización. Certamente, é un debate demasiado complexo para resolvelo con exabruptos. É un debate que ás veces xa cansa, mais que non por eso hai que eludir. De feito, algo que ninguén sabe ou valora como molesto, é que o castelán cambia ano a ano e a ninguén parece importarlle, se cadra porque, efectivamente, como por aí se suxire, a xente fala como quere, pero ao fin e ao cabo, ten que haber unha norma, e esta ten que seguir uns criterios (por certo, eu defendo que a adaptación ao uso que fai a comunidade da lingua debe ser un criterio fundamental).

d) Hai por aí un comentario sobre o PP que comparto. Mal que ben, e pese ás críticas, cando menos no nacionalismo sabemos o que somos e onde estamos, e imos de fronte. Hai moitos políticos por aí que falan unha lingua por quedar ben, e despois quedan en evidencia. Por exemplo, este luns, o "popular" Carlos Negreira destrozando o galego na súa intervención na TVG a base de usar tempos compostos que en galego, normativizado ou non, non existen. Mostra palpable de que non é galego falante. Por que se avergonza de falar castelán? O peor que poden facer é quererse facer pasar polo que non son.

e) "Si gastaran más dinero en bajas de maternidad, educación y sanidad estaríamos mejor". Un debate non ten a ver co outro, non son incompatibles. A actuación do nacionalismo galego na Xunta demostra que ese compromiso social existe, e a primeira grande proba é que o lider do nacionalismo, á hora de escoller a súa área de goberno non escolleu as estradas e o asfalto, como sería típico en gobernos de dereitas (todos os "delfíns" de Fraga foron conselleiros de obras públicas, percatáradesvos, non?) senón a consellería do benestar. Creo que se demostran prioridades.

f) A endogamia. Non sei se o "anónimo" que subscribe este comentario fixo un anuncio sociolóxico, pero desde logo por min que non fale. Préciome de ter amistade, en maior ou menor medida, con xente de tódalas ideas políticas (pódeselle preguntar, por exemplo, a José Juan Castro Barca, recente concelleiro do PP; Longueira Casais, concelleiro do CDI; ou José Antonio Viña, concelleiro do PSOE; por por algúns exemplos, con todos teño bo trato a pesar de que non coincido en ideoloxía con ningún). É máis, se cadra pola miña implicación en política, teño a sorte de ter máis amigos en xente de tódalas faccións ideolóxicas.

g) E por favor, exclúanse do foro apreciacións de mal gusto. Non é un comentario aos rexedores do foro, senón a quen subscriben os comentarios. Considero que debemos ser adultos para poder ter debates de ideas sen caer en insultos. O anonimato non debemos aproveitalo para soltar frases como "grupos como bandadas de paxaros" ou "os fascistas de ciu e pnv". Desde logo, o argumentario de quen introduce tales expresións perde moita forza.

Mil grazas por este espazo que se concede.

24/3/06 17:45

 
Anonymous Anónimo said...

Me permito la licencia de entrar en el debate, ya que parece que va cogiendo interés. Al respecto de la postura de Vítor Recarei, me temo que advierto unas cuantas contradicciones en sus palabras. Me da la sensación (tal vez equivocada) de que te ves en el compromiso de justificar unas afirmaciones profundamente equivocadas (por no decir absurdas), debido a tu militancia política. Prueba de ello quizá es que has tenido que entrar en el “fondo” del asunto en un comentario posterior, y con dando un rodeo considerable. El caso es que entiendo tu posición comprometida, pero no por ello puedo dejar de decir lo que pienso.

Tu contradicción de base es la siguiente: “é galego quen se sinte tal”. OK, ahí casi podría estar de acuerdo; aunque si a un somalí que jamás ha pasado por aquí se le da por decir que se siente gallego, no deja de ser una tontería… pero en fin. “Quen fala castelán pode ser galego. Para min si”. OK de nuevo, por supuesto. Pero para terminar dices “Mais non deixa de ser un galego que renega a unha parte de si, el saberá porqué“.
Veamos: ¿por qué reniega de una parte de si? ¿Cómo puede renegar una persona de una parte de si, si cada persona es quién debe definir su forma de ser? ¿Quién decide que esa parte debería estar o no estar ahí? Consciente o inconscientemente los nacionalistas SI estáis otorgando credenciales de identidad. Partís de la base de que ser gallego implica hablar gallego. Lo que dices es que el que decide otra cosa, es “menos” gallego, ¿una degeneración de la raza, quizá, como dice Torrente? No admitís la libertad del individuo a decidir otra cosa. Ese es vuestro problema. Si gallego es el que se siente como tal, un tío que se siente gallego y decide hablar en castellano, ¿Por qué no es gallego 100% pura raza como vosotros? Porque vosotros definís la pureza de la sangre, el Rh, o como lo quieras llamar.

Luego podría entrar en algunos detalles de paso que me parecen equivocados o fuera de contexto:


1-Con respecto a las credenciales y la nacionalidad española, nadie ha decidido por ti; o en todo caso han sido tus padres y el azar (o Dios, dependiendo de tus creencias). Tú has venido al mundo en un país que se llama España, y tus padres te han empadronado. Por tanto, eres español como todos los que compartimos esa condición. Otros preferirían ser cubanos, y otros estadounidenses, pero esa es una realidad inmutable. Puedes decir que no quieres ser español, o que no sientes español, pero no puedes evitar ser español. Eso, como digo, lo decidieron tus padres y el designio divino.

2-En Galicia existe un “pobo común”, igual que en Malpica existe un “pobo común” (esta discusión sobre nacionalismo ya la he expuesto), y sí, la lengua es un vínculo de unión, qué duda cabe. Y la historia, y la geografía… por eso somos también españoles y europeos.

3-No sois unos radicales por defender eso. Sois unos radicales cuando decís que un gallego que habla en castellano pierde parte de su identidad.

4-Cuando defendéis la lengua gallega parece que estáis atacando a las personas que hablan castellano porque lo estáis haciendo. Porque no defendéis la libertad de la gente a elegir, sino que pretendéis imponer el gallego como única lengua en la vida pública, y me temo que algunos también en la privada. Hasta decís que no hablarlo es perder parte de la identidad.

5-Curiosamente, sobre Castelao también he hablado en otro debate. No entiendo esa obsesión dogmática de los nacionalistas con una persona que vivió una realidad de hace más de medio siglo. El comentario de 1936 de Carballo Dixital me parece bastante oportuno. Parece que como si Castelao fuera Dios y “Sempre en Galiza” la Biblia, con la única verdad revelada por el altísimo. Conocer el pasado es importante, pero va siendo hora de analizar el presente y mirar al futuro. Ah, y los personajes importantes, se llamen como se llamen, también han dicho estupideces, como todo ser humano.

6-Yo he leído el contenido completo de vuestra revista, y no creo que el texto esté sacado de contexto. Con respecto al exilio, ¿qué pinta en este debate la biografía de Fraga o la de Castelao? Pero qué manía con revivir el pasado. Qué nos importa a nosotros todo esto, si cuando tú (y yo) naciste Frando estaba muerto, sepultado y supongo que putrefacto. ¿Hasta cuando va a seguir el nacionalismo viviendo del victimismo (a veces falso, véase el PNV) y del pasado? En la guerra civil, independientemente de la valoración que se haga de ella, lucharon nuestros abuelos, no nosotros. Ni tú eres Castelao ni los demás somos Fraga. Miremos al futuro, por favor.

7-Con respecto a la normativización, no es un tema que me preocupe, pero no tiene sentido decir que el castellano cambia como el gallego. Introduce algunas palabras nuevas de vez en cuando. Pero no cambia de golpe y plumazo toda una ortografía que nos llevó años aprender, ni hay 70 grupos enfrentados en si debemos escribir como los portugueses, como en el siglo XIII, o en chino mandarín, y a ver si conseguimos un pacto entre todos. Esa barbaridad solo pasa aquí. Nadie ha hecho más por el gallego que Songoku y Shin Chan, y nadie ha hecho más contra el gallego que los “normalizadotes” y “normativizadores”.

8-Con respecto al reparto de consellerías en la Xunta, y las “preferencias” del BNG permíteme que esboce una carcaj… perdón una sonrisa. Un pouco de sentidiño, por favor.

Bueno, pues encantado de tener un nuevo contertulio con el que discutir. Espero que este debate haya sido tan fructífero y divertido para Vítor como para mí.

Un cordial saludo

25/3/06 00:00

 
Anonymous Anónimo said...

Muy interesante el debate en torno al idioma.
Yo siempre utilizo el español y no siento esa "discriminación" o problema que ven algunos. Pero también soy mujer y nunca he sentido ningún tipo de desprecio. Como mucho, actitudes machistas o impertinentes pero, curiosamente, las peores de digerir procedían de mujeres. Con esto quiero decir que la susceptibilidad depende de cada cual y sus circunstancias. Será que no me preocupa el calificativo que algunos quieran imponer a los hablantes de uno u otro idioma. Respeto y educación. Con eso es suficiente.


Lo que veo, y coincido con Calaf, es una tremenda incoherencia en los argumentos de Vítor Recarei.
El tema de la nacionalidad de su D.N.I., el sentimiento de gallego, el pobo común...

Respecto a la normalización y normativización, tema muy interesante, lo zanja diciendo que daría para un debate extenso. Sí, extenso e intenso. Los nacionalistas contribuyen cada día a apartar el gallego de la realidad socio-cultural. Que alguien me ilustre si conoce algún lugar de Galicia en el que los gallego parlantes hayan dicho "grazas" antes de esta moda que tratan de imponer. En los diccionarios no aparece pero ya en 2005 el Ayuntamiento de Carballo editó un tríptico en el que recomiendan su uso. Y todos a callar. Unos porque no se enteran y los otros porque no les conviene meterse en el jardín del idioma pues resulta políticamente incorrecto. Mientras tanto, y esto ya viene ocurriendo desde hace bastantes años, todas las comunicaciones del Ayuntamiento utilizan el gallego en exclusiva. Me parece más justo lo que hace, e.g. Telefónica "si desea ser atendido en castellano, pulse..." No creéis que también tienen que procurar contar con los administrados. No veo proporción entre el idioma que oigo hablar y ese 100% de escritos que recibo. Es justamente lo que hacían antes con la imposición del español. Ahora toca imponer el gallego. Y como mínimo, se equivocan tanto como los anteriores. Si se trata de atrincherarse, habrá público para todos los gustos. Y ya tenemos experiencia en que las lenguas no deben imponerse.

De todos modos, como el movimiento se demuestra andando, le rogaría a alguno de los nacionalistas de pro que me rodean, se dirigiesen a mis hijos en el mismo idioma que emplean con los suyos.
¿Sabéis cuál es?
Sí, habéis acertado: el español. Por aquello de que cunda el ejemplo...Doy por hecho que si alguien tiene tan claro que eso es lo bueno, sus propios hijos serán los primeros destinatarios de toda esa bondad, y no yo.
En fin, que cuando toque hablar de normativas e incoherencias podemos abrir otro capítulo.

Y para evitar susceptibilidades diré que me parece muy bien que cada uno les hable como le plazca e incluso llamen Xaime a mi hijo Jaime (aunque yo no llamo Eugenia a ninguna Uxía). Afortunadamente, hasta ahora nos hemos entendido perfectamente y así debe seguir siendo. Saludos a todos.

27/3/06 20:27

 

Publicar un comentario

<< Home

 
eXTReMe Tracker
Enlace ó noso arquivo RSS Feedburner